Bir kişinin maddi karşılık beklenmeksizin sırf Allah’ın rızasını almak için elinde bulundurduğu menkul veya gayrimenkulün yaptırımını, hayır işlerine odaklı kullanması, vakıfların amaçları arasındadır. Darüşşifalar okul, cami, hamam vb. gibi “vakf-ı ale-l ‘âmme”dir. Yani kamu yararına yapılan, herkesin yararlanabildiği vakıflardandır. Vakıf kuruluşunun “vâkıf”ı (kurucusu) tarafından belirlenen, o kuruluşun çalışma şeklini, yönetimini, kuruluşun amaç ve hizmetlerini, gelirlerini, giderlerini, kuruluşta çalışanların niteliklerini, alacakları ücretleri açıklayan yazılı belgelere de “vakfiye” (bir vakfın şartlarını bildiren resmi senet) ya da “vakıf-nâme” denir.
1300’lü yıllardan itibaren Türkler, Anadolu’ da yeni fethettikleri yerlere cami, medrese, imaret, hastane gibi insanların hizmetinde kullanılan ve insanlara faydalı inşalar yapmışlardır. Yapılan bu inşaların gelir kaynakları ise vakıflar olmuştur.
Darüşşifalar, başta padişahlar ve padişahların aileleri adına yapılan, yapımında büyük paralar harcanan hayır amaçlı kurulan kurumlardır. O dönemde İslamiyet’in en önemli hususlarından biri olarak görülen insana yardım, dini açıdan desteklendiğinden bu tip kurumların yapılmasına önem verilmiştir.
Kaynak :
Emine Begüm Kanikey Güvenç ,2016,İstanbul Anadolu Selçuklu ve Osmanlı Dönemindeki Şifahaneler ve BU Şifahanelerde Uygulanan Tedavi Metodları ,Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sanat Politikaları ve İşletmeciliği Anabilim Dalı ,Yüksek Lisans Tezi
